Lagavulin – alfabet whisky

Lagavulin – Classic Malt

Na stosunkowo niewielkiej wyspie Islay (raptem 606 km²), znajduje się kilka działających destylarni whisky. Wśród nich jest Lagavulin – destylarnia-legenda produkująca whisky o wyjątkowym charakterze. Ktoś może powiedzieć, że tak można by rzec o każdej destylarni (no prawie o każdej), a szczególnie o tych z Islay. To prawda, lecz ta właśnie jest dla mnie zdecydowanie wyjątkowa.

Lagavulin, czyli historia sąsiedztwa

Powstanie destylarni datowane jest oficjalnie na 1837 rok, kiedy to stała się ona własnością rodziny Graham oraz J. L. Mackie. Ten ostatni był wujem ważnej osoby w historii gorzelni – Peter’a Mackie, zwanego „Niespokojnym Piotrkiem„, który to szefował destylarni aż do swojej bezpotomnej śmierci w 1924 roku.

W tym miejscu należy wspomnieć o osobliwym połączeniu Lagavulin i Laphroaig – destylarni leżących w swoim bardzo bliskim sąsiedztwie. W latach 1847-1907 Lagavulin był oficjalnym agentem handlowym Laphroaig. Po utracie tego uprawnienia rozpoczęła się batalia sądowa między firmami. Peter Mackie próbował wykupić sąsiada. Dodatkowo wprowadził takie zmiany w otaczającym destylarnie krajobrazie, że odciął Laphroaig od źródeł wody, na co firma odpowiedziała pozwem sądowym.

Ostatecznie Niespokojny Piotrek postanowił po prostu odwzorować destylat sąsiedniej gorzelni. W tym celu wyremontował kilka starych budynków i zamontował w nich alembiki kształtem odpowiadające tym z Laphroaig. Nowy zakład nosił nazwę Malt Mill (Lagavulin oznacza „młyn w dolinie”). Malt Mill oczywiście nie osiągnął tego, co oczekiwał Peter Mackie, pomimo tego destylowano tam whisky aż do 1962 roku.

Peterowi zawdzięczamy jeszcze jedną rzecz – znaną blended whisky White Horse, do kupażowania której używa się m.in. destylatów Lagavulin. Po śmierci Peter’a Mackie firma przyjęła właśnie nazwę White Horse Distillers, by po latach wejść w skład koncernu-giganta, czyli Diageo.

Legenda Lagavulin

Pisząc o destylarni nie sposób nie wspomnieć o jej podstawowym  i wręcz legendarnym produkcie, czyli Lagavulin 16yo. Whisky ta zyskała błyskawicznie tak dużą popularność, że w krótkim czasie popyt przewyższył podaż. W magazynach brak było wystarczająco starych destylatów, by „złożyć” whisky 16yo (więcej o wieku whisky możecie przeczytać przy okazji artykułu o tzw. NAS whisky).

Obecnie, właściciele mocno pilnują posiadanych zasobów – wszak destylarnia produkuje „jedynie” ok. 2 mln litrów destylatu rocznie. Ograniczono m.in. udział w blended whisky White Horse. Zakazane jest także sprzedawanie destylatu tzw. niezależnym bottlerom.

Oprócz Lagavulin 16yo produkowane są także inne wersje rocznikowe, w tym serie Distillers Edition czy Release z określonego roku. Każdorazowo destylarnia serwuje konsumentom potęgę torfowej whisky, okraszoną akcentami morskiej bryzy i wzbogaconą nutami z beczek po burbonie lub po sherry. Produkty te są absolutnie warte spróbowania.